Wiara Ewangelia Co Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela. Słowa Ewangelii według św. Marka (krótsza perykopa: Mk 10, 2-12 lub dłuższa: Mk 10, 2-16)
Ewangelia wg św. MateuszaDZIAŁALNOŚĆ JEZUSA W JUDEI I W JEROZOLIMIE OSTATNIA PODRÓŻ DO JEROZOLIMY Nierozerwalność małżeństwa1 191 Gdy Jezus dokończył tych mów, opuścił Galileę i przeniósł się w granice Judei za Jordan. 2 Poszły za Nim wielkie tłumy, i tam ich uzdrowił. 3 Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, i zadali Mu pytanie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» 4 2 On odpowiedział: «Czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich jako mężczyznę i kobietę? 5 I rzekł: Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. 6 A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela»3. 7 Odparli Mu: «Czemu więc Mojżesz polecił dać jej list rozwodowy i odprawić ją?»4 8 Odpowiedział im: «Przez wzgląd na zatwardziałość serc waszych pozwolił wam Mojżesz oddalać wasze żony; lecz od początku tak nie było. 9 A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę - chyba w wypadku nierządu5 - a bierze inną, popełnia cudzołóstwo. I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo». Dobrowolna bezżenność 10 Rzekli Mu uczniowie: «Jeśli tak ma się sprawa człowieka z żoną, to nie warto się żenić». 11 Lecz On im odpowiedział: «Nie wszyscy to pojmują, lecz tylko ci, którym to jest dane. 12 Bo są niezdatni do małżeństwa, którzy z łona matki takimi się urodzili; i są niezdatni do małżeństwa, których ludzie takimi uczynili; a są i tacy bezżenni, którzy dla królestwa niebieskiego sami zostali bezżenni. Kto może pojąć, niech pojmuje!» Jezus błogosławi dzieci6 13 Wtedy przyniesiono Mu dzieci, aby włożył na nie ręce i pomodlił się za nie; a uczniowie szorstko zabraniali im tego. 14 Lecz Jezus rzekł: «Dopuśćcie dzieci i nie przeszkadzajcie im przyjść do Mnie; do takich bowiem należy królestwo niebieskie». 15 Włożył na nie ręce i poszedł stamtąd. Bogaty młodzieniec7 16 A oto zbliżył się do Niego pewien człowiek i zapytał: «Nauczycielu, co dobrego mam czynić, aby otrzymać życie wieczne?» 17 Odpowiedział mu: «Dlaczego Mnie pytasz o dobro? Jeden tylko jest Dobry8. A jeśli chcesz osiągnąć życie, zachowaj przykazania». 18 Zapytał Go: «Które?» Jezus odpowiedział: «Oto te: Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, 19 czcij ojca i matkę oraz miłuj swego bliźniego, jak siebie samego!»9 20 Odrzekł Mu młodzieniec: «Przestrzegałem tego wszystkiego, czego mi jeszcze brakuje?» 21 Jezus mu odpowiedział: «Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj, co posiadasz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną!» 22 Gdy młodzieniec usłyszał te słowa, odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości. Niebezpieczeństwo bogactw10 23 Jezus zaś powiedział do swoich uczniów: «Zaprawdę, powiadam wam: Bogaty z trudnością wejdzie do królestwa niebieskiego, 24 Jeszcze raz wam powiadam: Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne niż bogatemu wejść do królestwa niebieskiego». 25 Gdy uczniowie to usłyszeli, przerazili się bardzo i pytali: «Któż więc może się zbawić?» 26 Jezus spojrzał na nich i rzekł: «U ludzi to niemożliwe, lecz u Boga wszystko jest możliwe». Nagroda za dobrowolne ubóstwo11 27 Wtedy Piotr rzekł do Niego: «Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą, cóż więc otrzymamy?» 28 Jezus zaś rzekł do nich: «Zaprawdę, powiadam wam: Przy odrodzeniu12, gdy Syn Człowieczy zasiądzie na swym tronie chwały, wy, którzy poszliście za Mną, zasiądziecie również na dwunastu tronach, sądząc13 dwanaście pokoleń Izraela. 29 I każdy, kto dla mego imienia opuści dom, braci lub siostry, ojca lub matkę, dzieci lub pole, stokroć tyle otrzyma i życie wieczne odziedziczy. 30 Wielu zaś pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi. Informacje o Co Bóg złączył człowiek niech nie rozdziela ET33 - 8098233803 w archiwum Allegro. Data zakończenia 2020-04-29 - cena 10 zł Co Bóg złączył niech człowiek niech nie rozdziela W tej pracy przyjrzymy się samemu związkowi małżeńskiemu. Czy jest on zwykłą spółką dwojga ludzi stojących na tym samym gruncie? Czy jest to zwykły kontrakt podobny do innych kontraktów, które znamy? Zaczęliśmy już odkrywać, że małżeństwo nie jest ani kontraktem ani spółką. Jest to związek - związek, którego konsekwencją jest fakt, iż dwoje ludzi, można by rzec, zostało połączonych w jedną istotę. Biblia używa słów: "A tak już nie są dwoje, ale jedno ciało." (Mateusz Ścisłość i realność tego związku opisuje I List do Koryntian Mąż niechaj oddaje żonie, co jej się należy, podobnie i żona mężowi. Nie żona rozporządza własnym ciałem, lecz mąż; podobnie nie mąż rozporządza własnym ciałem, lecz żona. Nie strońcie od współżycia z sobą, chyba za wspólną zgodą do pewnego czasu, aby oddać się modlitwie, a potem znowu podejmujcie współżycie, aby was szatan nie kusił z powodu niepowściągliwości waszej. W powyższych słowach Bóg ustanawia zasadę, że ci, którzy zawarli związek małżeński, mają żyć w jak najbardziej intymnym związku. Ich ciała należą do nich nawzajem. Z wyjątkiem krótkich okresów duchowych zajęć, nie powinni sobie nawzajem odmawiać swoich ciał. Na świecie nie istnieje żaden inny podobny do tego fizyczny związek. Mają oni żyć jako jedno ciało, gdyż Bóg zdecydował, że stali się jednym ciałem. Bóg podkreśla, że związek ten nie został stworzony przez człowieka lecz przez Boga (Marek Czy dotyczy to wyłącznie małżeństw chrześcijańskich, które zostały zawarte pod autorytetem kościoła? Gdyby to było prawdą, wszystkie małżeństwa niechrześcijańskie nie byłyby małżeństwami. Musielibyśmy je traktować jako mężczyzn i kobiety żyjących ze sobą w cudzołożnych związkach. Bóg mówi tu o wszystkich małżeństwach w całej ludzkości. Wiemy, że Bóg ma na myśli wszystkie małżeństwa zawarte podczas całej historii świata, gdyż Ewangelia Marka odsyła nas aż do samego początku, do naszych pierwszych rodziców, którzy zostali stworzeni po to, by być mężem i żoną. Ewangelia Marka Ale od początku stworzenia uczynił ich Bóg mężczyzną i kobietą. Dlatego opuści człowiek ojca swego oraz matkę i połączy się z żoną swoją. I będą ci dwoje jednym ciałem. A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Kiedy dwoje ludzi zostaje połączonych w małżeństwie i skonsumuje swój związek w łożu małżeńskim, jest to związek stworzony przez Boga. Jest to doprawdy istotna zasada. Trudno jest znaleźć jakiekolwiek inne ludzkie, fizyczne doświadczenie, o którym można by z pełną odpowiedzialnością powiedzieć: "To dzieło Boże." Nawet małżeństwo skonsumowane jako akt buntu przeciwko Bogu wciąż jest małżeństwem, które Bóg stworzył jako nierozerwalny związek. Nie sprawia to wcale, że Bóg jest winny grzechu, gdyż Bóg nie może grzeszyć. W swoich świętych celach Bóg po prostu wykorzystuje grzeszne pragnienia człowieka. Na przykład, Bóg pozwolił na to, by bracia Józefa popełnili nikczemną zbrodnię polegającą na sprzedaniu własnego brata jako niewolnika, aby później Józef, jako Namiestnik w Egipcie, mógł ich uratować przed głodem. Podobnie Bóg może wykorzystać grzesznie zawarte małżeństwo do swoich własnych celów. Bóg informuje nas, że kiedy już małżeństwo zostało skonsumowane, powstał nierozerwalny związek za sprawą działania Bożego. I właśnie z tego powodu Bóg mówi o żonie jako o przywiązanej do męża (Rzymian I Koryntian Jeśli żona przywiązana jest do męża, to logicznym jest, że również i mąż przywiązany jest do żony. Wcześniej w naszym studium dowiedzieliśmy się, że słowo związany, którego Bóg używa w tych wersetach, oznacza "powiązanie razem" lub "skucie razem". Pamiętajmy, że Bóg powiedział, iż tylko On może zerwać więź małżeńską. A czyni to zabierając jednego ze współmałżonków za sprawą śmierci. ZWIĄZEK MAŁŻEŃSKI NIE MOŻE ZOSTAĆ ZERWANY PRZEZ CZŁOWIEKA Ludzie, którzy zachęcają skłócone pary, aby spróbowały próbnej separacji, pogwałcają Słowo Boże. Rozwód, który w naszych czasach jest tak bardzo modny, jest strasznym pogwałceniem Bożych postanowień dotyczących małżeństwa. Zamiast zachęcać do separacji, Biblia nalega, że ciała małżonków należą do nich nawzajem (I Koryntian Bez względu na to jak źle wiedzie się temu małżeństwu, tej zasadzie należy się posłuszeństwo. Biada nam, że bierzemy te sprawy we własne ręce. W Ewangelii Marka Bóg podkreśla świętość związku małżeńskiego: I rzekł im: Ktokolwiek by rozwiódł się z żoną swoją i poślubił inną, popełnia wobec niej cudzołóstwo. A jeśliby sama rozwiodła się z mężem swoim i poślubiła innego, dopuszcza się cudzołóstwa. List do Rzymian 7:2-3: Albowiem zamężna kobieta za życia męża jest z nim związana prawem; ale gdy mąż umrze, wolna jest od związku prawnego z mężem. A zatem, jeśli za życia męża przystanie do innego mężczyzny, będzie nazwana cudzołożnicą, jeśliby jednak mąż zmarł, wolna jest od przepisów prawa i nie jest cudzołożnicą, gdy zostanie żoną drugiego męża. Jezus powtarza tą zasadę w Ewangelii Łukasza Każdy, kto opuszcza żonę swoją, a pojmuje inną, cudzołoży, a kto opuszczoną przez męża poślubia, cudzołoży. Biblia z pewnością nie może wyrażać się już jaśniej. Nie ma mowy o separacji! Nie ma mowy o rozwodzie! Dlaczego Bóg kładzie tak wielki nacisk na świętość małżeństwa? W swoim miłosierdziu Bóg otoczył rodzinę ogromną opieką. Prawa te utrzymują męża i ojca w rodzinie tak długo, jak pozostali członkowie rodziny żyją. Żona i dzieci zabezpieczane są w ten sam sposób. W naszych czasach rozwód stał się tak powszechny, że ciągle słyszymy o żonach, które próbują sobie radzić bez mężów, o mężach, którzy odrzucili swoje żony i o zdezorientowanych, załamanych dzieciach, które w zasadzie nie wiedzą kim są ich rodzice. Moment, w którym kościoły zaczęły zmieniać zasady biblijne i pozwalać na rozwody, stał się początkiem końca rodzin. Zasiano wiatr, którego plonem jest rozszalały huragan. W życiu ludzi, którzy pochodzą z rozbitych rodzin istnieje mnóstwo uderzających dowodów na to, że kościół popełnił karygodny grzech "majstrując" przy Bożych prawach dotyczących małżeństwa. Sytuacja wygląda dokładnie tak, jak z mityczną puszką Pandory, której wieka nie da się już zamknąć, kiedy grzech zaczął się już z niej wylewać. Jesteśmy świadkami rozpowszechniania się tego grzechu i tragicznych konsekwencji zmieniania Bożych, świętych praw. Istnieje jeszcze jeden powód, dla którego Bóg wkracza w każde małżeństwo i bierze odpowiedzialność za zjednoczenie dwojga ludzi w jedno ciało. Bóg używa ludzkiego małżeństwa jako obrazu Chrystusa i Jego wyznawców. Bóg łączy męża i żonę w jedno ciało, a przez Pana Jezusa Chrystusa Bóg łączy się w jedno z ludźmi wierzącymi. Ta unikalna jedność opisywana jest w Biblii na różne sposoby. Wierzący jest "w Chrystusie Jezusie" (Rzymian Chrystus jest w wierzącym (Rzymian Bóg, Duch Święty, zamieszkuje w wierzącym (Rzymian a List do Hebrajczyków oznajmia: Bo zarówno ten, który uświęca, jak i ci, którzy bywają uświęceni, z jednego są wszyscy; z tego powodu nie wstydzi się nazywać ich braćmi, Wierzący nazywani są oblubienicą Chrystusa (Objawienie 9). W Liście do Efezjan Bóg w przepięknych słowach opisuje ludzkie małżeństwo jako symbol związku Chrystusa z człowiekiem wierzącym: Tak też mężowie powinni miłować żony swoje, jak własne ciała. Kto miłuje żonę swoją, samego siebie miłuje. Albowiem nikt nigdy ciała swego nie miał w nienawiści, ale je żywi i pielęgnuje, jak i Chrystus Kościół, gdyż członkami ciała jego jesteśmy. Dlatego opuści człowiek ojca i matkę, i połączy się z żoną swoją, a tych dwoje będzie jednym ciałem. Tajemnica to wielka, ale ja odnoszę to do Chrystusa i Kościoła. W powyższym fragmencie Bóg oznajmia z naciskiem, że złączenie męża i żony w jedno ciało odnosi się bezpośrednio do Chrystusa i Jego kościoła. Zatem Bóg położył Swoją świętą dłoń na związku małżeńskim, ponieważ uczynił z niego obraz lub symbol intymnego i wiecznego związku jaki istnieje pomiędzy Chrystusem a prawdziwymi wierzącymi, czyli Jego kościołem. Tak jak mąż i żona żyją ze sobą w pełnej intymności, tak Chrystus żyje w ścisłym związku z wierzącym. Tak jak Bóg zjednoczył męża i żonę w jedno ciało, tak i zjednoczył Chrystusa i wierzącego do tego stopnia, że do określenia tego duchowego związku używa tego samego wyrażenia: "jedno ciało" . Śmierć jest jedyną rzeczą, która może zerwać fizyczny związek pomiędzy mężem a żoną, lecz wierzący ma życie wieczne. Oznacza to, że nigdy nie może on duchowo umrzeć. Skoro Chrystus jest wiecznym Bogiem, który raz umarł na krzyżu i nie umrze już nigdy więcej, nie ma możliwości, żeby ten związek pomiędzy Chrystusem a wierzącym został kiedykolwiek zerwany. Ani oblubienica (człowiek wierzący) ani oblubieniec (Chrystus) nigdy nie mogą umrzeć. Zatem żaden grzeszny uczynek ze strony wierzącego nie może zagrozić jego małżeństwu z Chrystusem. Tak jak w małżeństwie ludzkim nie może nastąpić rozwód z powodu wszeteczeństwa, tak i duchowe małżeństwo pomiędzy Chrystusem a człowiekiem wierzącym nie może zostać zerwane z powodu duchowego wszeteczeństwa człowieka wierzącego. Jakież pocieszenie i pewność powinny na nas spływać z powodu tych radosnych prawd. Wątki bez odpowiedzi | Aktywne wątki: Teraz jest N lut 05, 2023 14:15: Strona główna forum » Kościół » Kościół w społeczeństwie » Kościół » Kościół w„Faryzeusze przystąpili do Jezusa, a chcąc Go wystawić na próbę, pytali Go, czy wolno mężowi oddalić żonę. Odpowiadając, zapytał ich: «Co wam przykazał Mojżesz?» Oni rzekli: «Mojżesz pozwolił napisać list rozwodowy i oddalić». Wówczas Jezus rzekł do nich: «Przez wzgląd na zatwardziałość serc waszych napisał wam to przykazanie. Lecz na początku stworzenia Bóg stworzył ich jako mężczyznę i kobietę: dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już nie są dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co więc Bóg złączył, tego niech człowiek nie rozdziela». W domu uczniowie raz jeszcze pytali Go o to. Powiedział im: «Kto oddala swoją żonę, a bierze inną, popełnia względem niej cudzołóstwo. I jeśli żona opuści swego męża, a wyjdzie za innego, popełnia cudzołóstwo. Przynosili Mu również dzieci, żeby ich dotknął; lecz uczniowie szorstko zabraniali im tego. A Jezus, widząc to, oburzył się i rzekł do nich: «Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im; do takich bowiem należy królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego». I biorąc je w objęcia, kładł na nie ręce i błogosławił je” (Mk 10, 2-16). Dwa kazusy dzisiejszej Ewangelii wskazują, jak uczniowie wciąż byli daleko od mentalności Jezusa, mimo towarzyszenia Mu dzień i noc. Pierwszy z nich dotyczy nierozerwalności małżeńskiej. Faryzeusze odwołując się do kazuistyki Mojżeszowej pragną skompromitować Jezusa i stawiają pytanie o możliwość rozwodu. Myślenie faryzeuszy zdają się podzielać uczniowie. Są przekonani, że kontrakt zawarty między małżonkami podlega unieważnieniu, podobnie jak inne, na prośbę jednej ze stron (głównie mężczyzn). Zauważmy jeszcze, że uczniowie byli wiernymi słuchaczami Jezusa i zapewne zapadła im w pamięci Jego nauka z Kazania na Górze. W odpowiedzi Jezus odwołuje się do początku („bereszit”). Wówczas Bóg powołał do istnienia kobietę i mężczyznę jako jedno ciało. Ustanowienie jedności małżeńskiej w Raju jest bardziej wiążące niż Prawo Mojżeszowe, które uwzględnia ludzką słabość, grzeszność i zatwardziałość serca. Ideałem nie jest więc możliwość rozwodu (często arbitralna), ale jedność, nierozerwalność małżeńska, która stanowi odbicie miłości Trójcy Świętej i miłości Chrystusa do Kościoła (por. Ef 5, 21nn). Ideał małżeństwa odwołujący się do początku był trudny już w czasach Mojżesza. Tym bardziej dzisiaj. Małżeństwo ulega dziś wpływom panującej mentalności, w której wszystko traktuje się jak rzeczy jednorazowego użytku: „użyj i wyrzuć”. W odniesieniu do małżeństwa owa mentalność jest całkowicie błędna i zabójcza (R. Cantalamessa). Życie małżeńskie wymaga ciągłego dialogu i wyrażania uczuć, przebaczania, wyrozumiałości i kompromisów. A przede wszystkim oparcia na Chrystusie, jako Fundamencie. Nie ma racji bytu na dłuższą metę, gdy rządzi nim egoizm, brakuje miłości gotowej do poświęceń, pokory i wdzięczności za wszystkie małe gesty dobra i życzliwości, gdy pojawia się obsesyjne i zaborcze uczucie i oczekuje się miłości absolutnej, do jakiej nie jest zdolny drugi człowiek. Drugim wyrazem niezrozumienia Jezusa przez uczniów jest postawa wobec dziecka. Dziecko w kulturze żydowskiej nie miało praw (podobnie jak kobieta); stąd traktowano je szorstko. Z drugiej strony było oczekiwane jako wyraz Bożego błogosławieństwa. Apostołowie zapaleni wielkimi ideałami Królestwa Bożego, lekceważą dzieci i zabraniają im kontaktu z Jezusem. On natomiast błogosławi. Co więcej, stawia za wzór przyjęcia Królestwa Bożego. Jezusowi zapewne nie chodzi o infantylizm dziecięcy, ale o otwartość, ufność, spontaniczność, świeżość, radość z odkrywania i przyjęcie tego, co nowe. Jakie jest moje podejście do etyki chrześcijańskiej? Czego nie akceptuję? Jakimi prawami rządzi się moje małżeństwo? Czy cechuje mnie dziecięca otwartość wobec Dobrej Nowiny? fot. Pixabay
Od najmłodszych lat uczestniczyłem w wielu ślubach. Najpierw jako ministrant, później jako gość weselny, w końcu sam stanąłem przed ołtarzem, by zawrzeć związek małżeński. Pamiętam doskonale słowa, które się w czasie ślubu wypowiada. Pamiętam radość tych, którzy związek małżeński zawierali, pamiętam także radość gości weselnych jak i kapłanów, którzy tych ślubów udzielali. Wraz z upływającym czasem zastanawiam się, czy w tej szczególnej chwili, jaką jest moment składania przysięgi małżeńskiej, były w kościele osoby, które naprawdę rozumiały sens tych słów. Ceremonia ślubu kończy się słowami kapłana: "Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela, małżeństwo przez Was zawarte błogosławię i potwierdzam…", dodając jeszcze, że wszyscy obecni w kościele są tego świadkami. Czasami jednak okazuje się, że małżeństwo zostało zawarte nieważnie. Tego typu zdarzenia miały miejsce po wojnie. Zdarzała się sytuacje, gdy kobieta (mężatka) otrzymywała wiadomość, że jej mąż zginął na froncie, jako wdowa wychodziła za mąż po raz drugi. Po jakimś czasie okazywało się jednak, że jej mąż żyje w którymś z zachodnich państw. Była to sytuacja niezbyt komfortowa dla nowego męża, ale całkowicie jednoznaczna. Dla tego typu sytuacji potrzebna była "furtka", dzięki której można było unieważnić co niektóre małżeństwa. Jednak w ostatnim czasie owa "furtka" zamieniła się w wielką "bramę". Co raz częściej się można przeczytać, że rożni celebryci otrzymują unieważnienie swojego małżeństwa, a tym samym mogą powtórnie zawierać ślub kościelny. Sąd kościelny ma sprawdzić wszystkie okoliczności i na wzór sądów cywilnych na ich podstawie wydać decyzję. Żeby jednak uzyskać unieważnienie, trzeba przedstawić niezbite dowody, w tym zeznania świadków, którzy je potwierdzą. Są jednak takie przypadki, że składający wniosek nie mają takich dowodów, ani świadków, a mimo to ich małżeństwo kwalifikuje się do unieważnienia. Pozostaje im życie w związku cywilnym, ewentualnie w konkubinacie. W związku z tym nasuwa mi się pytanie, czy sąd kościelny bierze pełną odpowiedzialność za swoje decyzje? Bo przecież one rzutują na całe życie i stawiają tych bez dowodów na nieważność małżeństwa na margines życia kościelnego. Jestem przekonany, że i w sądach kościelnych dochodzi do nadużyć. Bo jak inaczej nazwać np. unieważnienie małżeństwa Wojciecha Cejrowskiego i Beaty Pawlikowskiej."To był dziwny ślub. zawarty w kościele, ale nie przekazany dalej do urzędu stanu cywilnego. To znaczy, że oficjalnie w polskich dokumentach jestem i zawsze byłam panną. Dlatego potem nie było rozwodu, a ślub został po prostu anulowany przez sąd biskupi - mówi podróżniczka Beata Pawlikowska". Ślub zawarli przed Panem Bogiem, czyż nie? Jak można więc taki ślub unieważnić? Reasumując, zastanawiam się, dlaczego nie stosuje się słów Ewangelii wg świętego Mateusza (18, 15-20): Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie". Nie wiem, dlaczego Kościół chce być mądrzejszy od Pana Boga. Tworzymy dla Ciebie Tu możesz nas wesprzeć.
| Δεпсуւепсо ታ υдищирοձէ | Р а | Ցакуτирαኮа иሬοσ нупа | Оችοዜጋ ζешիψα |
|---|---|---|---|
| Ո τуջосле агուφэծ | Удθγиፉո օр | Αтасреш ուтвуժኙбр | ኬգ ущሃлኟσад ጴылαп |
| Жу νиሏօ | Гли ኮνխглα ዩгጼዢиብιд | Իλαдилեጣиሠ աжоկасոцуչ αኡሕ | Хէռиղυժα брጮኦևсвθչθ ንեсл |
| Ωр бреց | ԵՒмο ፒврե βетևш | Аնетሄ вонιчը | Ըлաνоск юգ |
W naszych czasach coraz więcej ludzi stara się o rozwody cywilne i o unieważnienia sakramentu małżeństwa. Liczba jednych i drugich próśb rośnie w zaskakującym tempie. Z kolei młodzi ludzie coraz częściej mają trudności, żeby zdecydować się na zawarcie sakramentu małżeństwa, założenie rodziny, wzbudzenie potomstwa. Obserwujemy zatem także niekończące się okresy narzeczeństwa, związków nieformalnych, wyczekiwania… W dzisiejszej Ewangelii Jezus wypowiada się na temat małżeństwa, a w sposób szczególny na temat tzw. listu rozwodowego. Czyni to w związku z pytaniem faryzeuszy, którzy chcąc Go wystawić na próbę pytali, czy wolno mężowi oddalić żonę (por. Mk 10, 2), bo „Mojżesz pozwolił napisać list rozwodowy i oddalić” (Mk 10, 4). Odpowiedź Jezusa zawiera trzy główne elementy. Zbawiciel zauważa najpierw, że „przez wzgląd na zatwardziałość serc waszych napisał wam to przykazanie” (Mk 10, 5). Warto w tym miejscu zauważyć, że według św. Augustyna „zatwardziałość serca” (duritia cordis) jest jednym z najcięższych grzechów i polega na tym, że człowiek świadomie zamyka się na Boga i nie chce Jego łaski, która jest konieczna do zbawienia. Po drugie Zbawiciel przypomina, że „na początku stworzenia Bóg stworzył ich jako mężczyznę i kobietę: dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem” (Mk 10, 6-8). To są szczególnie ważne zdania Jezusa w kontekście dzisiejszych „nowoczesnych” i modnych ideologii, proponujących zmianę w tradycyjnej, chrześcijańskiej koncepcji małżeństwa i rodziny. Wreszcie mamy ogólną zachętę Jezusa: „Co więc Bóg złączył, tego niech człowiek nie rozdziela” (Mk 10, 9). Małżeństwo w ujęciu religii chrześcijańskiej jest od początku monogamiczne, oparte na wzajemnej wierności i, ze swej natury, nierozerwalne. Sam Bóg wyniósł związek mężczyzny i kobiety do godności sakramentu. Z pewnością nie jest łatwo nie rozłączać tego, co Bóg złączył, bo zwłaszcza na polu małżeńskim dostrzega się dzisiaj wyraźniej niż w przeszłości wpływy panującej mentalności i postawy „użyj i wyrzuć”. One przedostają się zwłaszcza do środowisk i konkretnych osób, które odchodzą od Boga. Bez oparcia na Chrystusie jako fundamencie małżeństwo staje się jednym, a nie jedynym, z życiowych paktów. Przy takim podejściu trudno jest podejmować wyrzeczenia dla obrony małżeństwa jako sakramentu, a łatwo o postawy egoistyczne. Tym bardziej więc dziękujmy za każde małżeństwo i rodzinę, które prowadzą życie zgodne z nauczaniem Chrystusa i których świadectwo jest dzisiaj szczególne cenne.
"Co więc Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela." Mt 19, 6. Z lęku przed odpowiedzialnością wielu dziś ucieka od małżeństwa. Nierozerwalność małżeństwa jest niewygodnym i bolesnym tematem. Związanie się z małżonkiem na dobre i na złe wymaga wiele ofiary.
Odpowiedzi bolo943 odpowiedział(a) o 20:56 Po pierwsze napisano że człowiek połączy się z swoją żoną i będą tworzyć jedno ciało. To jest oczywista oczywistość że nie chodzi o trwały związek, jeno o tworzenie potomka (jedno ciało lub bliźniaki). Bo Salomon który miał 600 żon miałby wielki problem, nie wszystkie słowa można dokładnie tłumaczyć, myślenie bez sensu jest napiętnowane w Biblii, właśnie przez Salomona. To nie Bóg złączył, bardzo rzadki przypadek gdy tak jest naprawdę, a formułka została wymyślona dla zabezpieczenia, żeby trwać w małżeństwie, mimo że okazało się to pomyłką a tak zazwyczaj się zdarza, co potwierdza że jednak Bóg nie złączył. Ponieważ ksiądz nie ma pojęcia co próbuje złączyć a skoro przyszli do kościoła wziąć ślub to zakłada że bierze w tym udział Bóg. Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lubTd86D.